RESUMEN
Existe polisemia en el campo de la Tecnología Educativa, por ello es necesario reconocer diversas conceptualizaciones apoyadas en diferentes teorías de la tecnología, que luego se aplican a la educación en general y a la educación mediada por TICs. Se realiza un recorrido histórico epistemológico para entender la disciplina, con una reconsideración conceptual y metodológica del campo como disciplina especial de la tecnología, con el aporte de diversas fuentes de teoricos rupturistas, para arribar a una propuesta de la Teoría Crítica de la Tecnología con una revisita a su campo.
Se rechaza el instrumentalismo y la neutralidad de la tecnología, al afirmar que la “racionalidad tecnológica” debería devenir en “racionalidad comunicativa y política” como un escenario cultural de desocultamiento de intereses hegemónicos de culturas homogeneizadoras con un debate social de alternativas civilizatorias y por ende formativas de modo mediado.
La Tecnología Educativa como campo y quehacer se halla en crisis dentro de una época de crisis, mas en el sur del mundo y en contextos de pobreza migratoria y nomade. Deberia ser “apropiada” , aterrizada socialmente y adecuada culturalmente en sus mediaciones pedagógicas según escenarios y actores a traves de la seleccion y combinación de tecnología tradicional cuanto electronificada.
La Tecnología Educativa Apropiada y Crítica seria discutida como una disciplina tecnológica especial y campo del conocimiento tecnológico educativo, abierto y reflexivo para la investigación y contraste de las prácticas educativas mediadas en proyectos y materiales educativos hoy articulado con TIC. Su objeto de estudio son las mediaciones tecnológico- educativas, como entornos y herramientas histórico - culturales – semiológico- didácticas en diversos soportes, provocan diversos dominios en la estructuración socio – cognitiva de la persona que aprende de modo situado y distribuido, inscriptas en las prácticas de la enseñanza formal y no formal, presencial y a distancia.
ABSTRACT
The polysemic of the Educational Technology field means to recognize different conceptualizations of several theories of technology and its application to education in general and specially, in education mediated by ICT.
To present an historic path is needed to understand the mentioned field towards a conceptual and methodological reconsideration of this special discipline articulated by the contributions of rupturistic theorists in order to reach to a critic theory of technology and a review to its field.
We do not agree with the “instrumentalism and the neutrality of technology because the “technological rationality” should be transform into a “communicative and politic ” one as a cultural scenario of desocultamiento of hegemonic interests within homogeneous cultures :it is claimed a social debate of civilization alter nativities like formative proposals in a mediated way. Educational Technology field and work are in a deep crisis within crisis times , specially in the south of the world and in migration, nomade and poor users contexts . The technology should be “appropriate” , socially aterrizada and adequate culturally in their educational mediations depending on diverse scenarios and actors , whom will select and combine traditional technology and electronified as well.
Appropriate and Critic Technology is an special technological discipline and a tipical knowledge space to cultivate educational technological knowledge , open and reflective towards research and to be contrasted to the socio-educational practices mediated by pedagogical projects and materials articulated with ICT . Its study object are the educational-technological mediations as historic - cultural – semiologic and didactic environments and tools in diverse formats which provoke different domains of the socio – cognitive structuration of learners in and situated and distribuited way , within formal and non- formal, presential and distance teaching practices .
RESUMO
Existe uma polisemia do campo da Tecnología Educativa, por eso es importante reconhecer diversas conceptualizacoes apoiadas em diferentes teorías da tecnología , para depois aplicaram-se a educacao em geral e a educacao mediada por TICs. Realiza-se um historico e epistemologico recorrido para comprender la disciplina, com uma reconsideracao conceptual e metodológica do campo como disciplina especial da tecnología. Se suma o aporte de diversas fontes de teoricos rupturistas, para chegar a uma proposta critica da Tecnología fazendo uma revisita a seu campo.
Nos rejeitamos o instrumentalismo e a neutralidade da tecnología, para afirmar que a “racionalidade tecnológica” devería transformar-se na “ racionalidad comunicativa e política” para desocultar os intereses hegemónicos das culturas homogeneizadoras fazendo um debate social de alternativas civilizatorias , e formativas de um modo mediado.
A Tecnología Educativa como campo e fazer ista en crisis dentro da epoca de crisis, mas ainda no sul do mundo e en contextos de pobreza migratoria e nomade. Deveria ser “apropiada” , aterrizada socialmente e adecuada culturalmente no seus mediacioes pedagógicas segundo escenarios e actores a traves da seleccao e combinacao de tecnología tradicional como electronificada.
A Tecnología Educativa Apropiada e Critica deveria ser discutida como uma disciplina tecnológica especial e como um campo do conhecimiento tecnologico educativo, aberto e reflexo para a pesquiza e contraste das practicas educativas mediadas no projectos e materiales educativos hoje articulados com as TIC. Seu objecto de estudo son as mediacioes tecnologico- educativas, como espacos e ferramentas historico - cultural – semiologico e didacticas em diversos soportes. Provocan diversos dominios na estructuracao socio – cognitiva da persona que aprende de modo situado e distribuido, al interior das practicas do ensino formal e no formal, presencial e remoto.
|